ทองกวาว

ทองกวาว

๐ ดูทองกวาวดังทองไกวในเปลวแดด

สะท้อนแสดสวยสมในลมหนาว

สะท้อนทุ่งมุ่งประเทืองในเรื่องราว

แล้วยังร่วงกรูกราวเป็นดาวดิน ๐๐ฯฯ

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด ๓๑ มกรา ๕๔

หลวงตามหาบุญ

(ภาพจาก dhammathai.org)

หลวงตามหาบุญ

๐ ดังบัวบานสานศรัทธามาช่วยชาติ

เป็นดอกบัวอันผุดผาดในพระศาสนา

มรดกทาน มรดกธรรมท่านนำพา

คือหลวงตา "มหาบัว มหาบุญ" ๐๐ฯฯ

ขอกราบนมัสการ คารวะแด่ดวงวิญญาณของพระธรรมวิสุทธิมงคล

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ้ด /๓๐ มกราคม ๒๕๕๔

พ่อแม่เป็นครู..ครูเป็นพ่อแม่

....๑....

๐ พ่อและแม่สั่งสอนแต่อ้อนออก....เฝ้าบอกทุกกระบวนที่ควรรู้

อีกทั้งทำสิ่งถูกให้ลูกดู....ได้เรียนรู้ซึมซับไปไม่รู้ตัว

๐ พัฒนาการด้านร่างกายและจิตใจ....เอาใจใส่เฝ้าระวังทั้งดีชั่ว

ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ใกล้ไกลตัว....ท่านดูแลไปถ้วนทั่วทุกขั้นตอน

๐ คอยหัดลุกหัดนั่งหัดตั้งไข่....ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่เฝ้าฝึกสอน

ท่าพะวงห่วงหาและอาทร....ทั้งยามกินยามนอนไม่ห่างไกล

๐ พ่อแม่จึงเปรียบเป็นครูคนแรก....ที่ท่านแบกภาระอันยิ่งใหญ่

สอนเราจากไม่รู้สิ่งใดใด....สอนต่อเนื่องตลอดอายุขัยของท่านเทียว

....๒....

๐ ครั้นถึงวัยเข้าเรียนในระบบ....ก็ได้พบคุณครูผู้ฉลาดเฉลียว

ท่านสอนเขียนสอนอ่านอย่างชาญเชี่ยว....ท่านขับเคี่ยวถ่ายวิชาให้แก่เรา

๐ นอกจากทำการสอนตามหลักสูตร....ท่านประดุจพ่อแม่บังเกิดเกล้า

มีเมตตากรุณาให้แก่เรา....ท่านว่ากล่าวตักเตือนไม่เชือนแช

๐ อยู่โรงเรียนสุขใจดังในบ้าน....อยู่กับครูอบอุ่นปานกับพ่อแม่

มีปัญหาเรื่องหดหู่ท่านดูแล....ยามท้อแท้ท่านยังให้แรงใจ

๐ ยามทำผิดลงโทษบ้างในบางครั้ง....ยามพลาดพลั้งอภัยศิษย์เอาจิตใส่

ท่านรักเราอย่างลูกผูกพันใจ....อันความรักนั้นยิ่งใหญ่ในใจเรา

๐ ท่านจึงเป็นพ่อแม่คนที่สอง....เป็นแสงทองส่องใจไม่อับเฉา

เป็นดอกไม้ปักใจไปนานเนา....เป็นพระเจ้าสถิตใน ใจนิรันดร์

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๖ มกรา ๕๔

ฝันร้าย

....๑....

๐ ค่ำคืนดื่นดึกศึกหนัก....กึกกักเสียงสนั่นลั่นถนน

มองเห็นขี้เมาเยาวชน....อึงอลส่งเสียงเพียงสงคราม

๐ เอะอะโวยวายก้าวร้าว....สามหาวนักเลงไม่เกรงขาม

ถกเถียงเสียงแข็งลามปาม....ไล่ตามตีต่อยฟันแทง

๐ อาวุธครบมือครบไม้....วิ่งไล่กระทำกำแหง

ประกาศศักดาสำแดง....ขัดแย้งอย่างไม่ใช่คน

๐ เหตุการณ์แบบนี้มีเห็น....ไม่เว้นเดือนละหลายหน

ชาวบ้านหัวหดอดทน....เบื่อหน่ายเสียจนอ่อนใจ

....๒....

๐ ค่ำคืนดึกดื่นฝืนทน....ง่วงจนม่อยพับหลับใหล

อ่อนเพลียหลับพลันฝันไป....อยู่ในอนาคตกว่าสิบปี

๐ ฝันว่าเรามอบบ้านเมือง....ที่เคยรุ่งเรืองศักดิ์ศรี

ส่งต่อลูกหลานอีกที....ให้ทำหน้าที่ป้องกัน

๐ รถถังส่งให้ไม่ช้า....เพื่อรักษาประเทศเขตขันธ์

มอบปืนยื่นให้โดยพลัน....เพื่อให้พิทักษ์สันติ์ ราษฎร

๐ มอบงานบริหาร ตุลาการ....นิติการ การศึกษาสั่งสอน

อนาคตของประเทศเราอาทร....ทุกวงจรมอบหมายประเคน

....๓....

๐ ตกอกตกใจในฝัน....นี่มันพวกที่เคยเห็น

เกะกะสร้างความลำเค็ญ....ไม่เคยว่างเว้นสักวัน

๐ จะมอบประเทศของเรา....ให้แก่พวกเขาชักหวั่น

อนาคตเป็นไปอย่างไรกัน....สุดกลั้นน้ำตาหลั่งนอง

๐ สงสารประเทศที่รัก....คงจักถึงคราวเศร้าหมอง

ถ้าให้นักเลงครอบครอง....ขอร้องอย่าให้(ฝัน)เป็นจริง

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๑๕ มกรา ๕๔

เรื่องราว

๑. โลกนี้มีปราณปม....ในสายลมมีตัวตน

ละครในสายฝน....มีผู้คนรินเรื่องราว

๒. แสงแดดมีวิญญาณ....ล่องหนผ่านจากห้วงหาว

ดาวเดือนที่พรายพราว....ต่างสืบสาวราวรำพัน

๓. กรวดหินทั้งดินทราย....ทะเลรายร่วมรังสรรค์

เรียงร้อยถ้อยจำนรรจ์....สารพันสาระเพลิน

๔. ดอกไม้ก็เช่นกัน....ร่วมบทบรรณสรรเสริญ

จำหลักสิ่งจำเริญ....โดยดำเนินเดินตำนาน

๕. มีรักมีผูกพัน....ที่พืชพรรณเคยพบพาน

ประสบแล้วประสาน....เพื่อส่งผ่านสิ่งสวยงาม

๖. อบร่ำสิ่งจรุง....คอยปรนปรุงทุกโมงยาม

เล่าเรื่องอันล้นหลาม....ล้วนเป็นความประทับใจ

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๘ มกรา ๕๔

ผู้ร้ายตัวจริง

๑. แสนขื่นขมสังคมไทยไยเปลี่ยนหน้า

เคยสง่าสูงส่งคงศักดิ์ศรี

เคยนับถือเกี่ยวข้องฉันน้องพี่

มีไมตรีสัมพันธ์กันนานมา

๒. ทุกวันนี้แบบแผนที่แสนงาม

ถูกมองข้ามทอดทิ้งสิ่งมีค่า

ไปยึดเอาแบบอย่างทีไหนมา

หมดศรัทธาบรรพชนแล้วหรือไร

๓. พวกเด็กเด็กก้าวร้าวและระราน

อันธพาลเต็มเมืองเป็นเรื่องใหญ่

เด็กชายหญิงมั่วสุมน่ากลุ้มใจ

ด้วยเหตุใด โดยสิ่งใดให้คิดดู

๔. พวกเราพบตัวผู้ร้ายแล้วหรือยัง

สังคมพังต่อหน้าน่าอดสู

เด็กติดเหล้า ติดยา น่าหดหู่

โปรดจงรู้นั่นแหละคือ "ผู้ร้ายตัวจริง"

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด ฝ มกรา ๕๔

วันใหม่ วันเก่า

๐ ค่ำคืนเปลี่ยนผ่านพ้น.....เดือนปี

สรรพสิ่งเสียงแสงสี.....สนั่นฟ้า

ลมปากพร่ำพรดี.....พรมส่ง

ไฟหวังบรรเจิดจ้า.....แจ่มแจ้งในใจ

๐ อุบัติการณ์ปีเก่าคล้าย.....ค่อยเลือน

ผ่านแล้วผ่านเลยเหมือน.....ฝันร้าย

ตื่นมาเห็นดาวเดือน.....ลอยเด่น

หวังใหม่ดูละม้าย.....เนรมิตแล้วโลกา

๐ วันใหม่เริ่มเคลื่อนคล้อย.....ถอยคืน

วันเลื่อน เดือนถูกกลืน.....ถูกกล้ำ

วันคืนร่นสุดฝืน.....สุดใฝ่

เหตุการณ์ผ่านมาซ้ำ.....-ซากซ้ำดังเดิม

๐ เตรียมใจเถิดเพื่อสู้.....ทุกสถานการณ์

เตรียมรับกับเหตุการณ์.....รอบด้าน

ทุกข์-สุขอาตพบพาน.....ทุกเมื่อ

รัก-ชัง ชอบฤาค้าน.....รับให้ได้ทุกกระบวน

๐๐ฯฯ

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๕ มกรา ๕๔

สิ่งเล็กน้อยก็สำคัญ

๑.อันชีวิตมันยิ่งใหญ่ก็ใช่อยู่

แต่โปรดรู้มันอยู่ยั้งดังสิ่งฝัน

สิ่งเล็กน้อยอันมีมาสารพัน

ที่พวกมันช่วยปะติดชีวิตเรา

๒.จงอย่าได้ละเลยเมินเฉยมัน

สิ่งเหล่านั้นอาจช่วยให้ไม่อับเฉา

อาจเยียวยาจิตป่วยไข้ให้บรรเทา

อาจเปลี่ยนเศร้าแปรทุกข์เป็นสุขแทน

๓.เห็นแมลงตัวน้อยคอยตอมไต่

ก็อย่าได้คิดโทษถึงโกรธแค้น

มันอาจมาทักทายคล้ายเป็นแฟน

ขอควงแขนปลอบใจในยามจน

๔.สิ่งเล็กน้อยรอบกายาอย่ามองข้าม

ทุกโมงยามทำใจไม่สับสน

เห็นทุกสิ่งในแง่งามยามที่ยล

ก็จักค้น พบแก่นสัจจ์มหัศจรรย์

๕.แม้เป็นสิ่งเกือบศูนย์ในมูลค่า

อาจบันดาลชีวาให้สุขสันต์

เตือนเราให้คิดใหม่ทำใหม่พลัน

ทางตีบตันหายมืดมิดไม่ปิดตาย

๖.ให้รางวัลตัวเองบ้างในบางครั้ง

ถึงแม้ขาดกำลังทรัพย์ดังหมาย

เด็ดดอกไม้เพียงดอกอย่าดูดาย

มอบของขวัญอันท้าทายให้ตนเอง ๐๐ฯฯ

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกมไ ร้อยเอ็ด / ๓ มกรา ๕๔