๑. เฝ้าฝันเฝ้าใฝ่ได้แต่ฝัน
สิ่งที่ไกลเกินหันคือฝันใฝ่
สิ่งที่ปลื้มที่ปองต้องเปลี่ยนไป
สิ่งที่ได้กลับไม่ดีมีแต่เดน
๒. ความผิดหวังวนเวียนเจียนวิเวก
เป็นปัจเจกปัจจัยจนให้เห็น
หน้าอมทุกข์ไม่บรรเทาทุกเช้าเย็น
ขอโทษเวรโทษกรรมเพื่อทำเนา
๓. วาดวิมานหวังไว้ในห้วงหวัง
แล้วมานั่งรอฟังผลจนอับเฉา
มีหลายครั้งลางภาพเห็นเพียงเป็นเงา
แล้วกลับเศร้าฝันลอยเลื่อนเลือนละลาย
๔. ก็ใช่ว่า ที่วาดฝันนั้นเกินจริง
ก็ใช่ว่า เป็นสิ่งสูงสุดสาย
ก็ใช่ว่า อยู่ไกลจนสุดปลาย
ก็ใช่ว่า สลายง่ายแบบสายลม
๕. เพียงแต่ว่า สิ่งที่ฝันนั้นยิ่งใหญ่
เพียงแต่ว่า ต้องพร้อมใจจึงสุขสม
เพียงแต่ว่า มีศรัทธาประชาคม
เพียงแต่ว่า ต้องเกลียวกลมสามัคคี
๖. พอเสียงปืนดังปังพังทั้งหมด
แล้วปรากฎความขัดแย้งไปทุกที่
สิ่งเฝ้าฝันแตกสลายไปทันที
โอ้ "ศานติสุข สวัสดี" พลันมลาย
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๓ พฤษภา ๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น