ฝน

ฝน

๑. สงสารสรรพสิ่ง ....หวังพึ่งพิงอิงอาศัย

น้ำฟ้าน้ำฝนไป....เพื่อช่วยให้ชีพดำรง

๒. หลายปีที่ผ่านมา....บนฟากฟ้าแผลงพิษสง

หวงฝนไม่ปรนลง....มาชะโลมพื้นโลกา

๓. ปั่นป่วนจนป่วนปั่น....เกิดไหวหวั่นกันทั่วหล้า

ว้าวุ่นจนวุ่นว้า....หวาดผวาพาวุ่นวาย

๔. แต่ก่อนร่อนชะไร....ฝนไม่เคยเลยลับหาย

ถึงฤดูร่วงพร่างพราย....พรั่งพรูสายสาดกระเซ็น

๕. มีบ้างในบางห้วง....ฝนทิ้งช่วงหายลับเร้น

แม้มีความลำเค็ญ....ไม่ยากเข็ญเกินจะทน

๖. ฝนหายให้โหยหา....ธรรมดาทุกแห่งหน

ฝนมาปลื้มกมล....ด้วยฝนดลความอุดม

๗. ปีใดที่ฝนดี....สุดเปรมปรีดิ์ฝนเปรอปรน

ปีแล้งทุกข์สุดทน....ทุกผู้คนร้าวระทม

๘. ฝนมีเหมือนฝันมา....ชุบชีวาพาชื่นชม

ดินใดได้ฝนพรม....ดินดีสมพรหมประทาน

๙. เพาะปลูกไร่นาสวน....ดินดีล้วนชวนไถหว่าน

หากแม้นดินกันดาร....ดังดินดานฤาจะดี

๑๐. อิทธิพลแห่งฝนพรำ....พลังล้ำเหลือทวี

โลกยืนเพราะยังมี....เม็ดมณีพิรุณโปรย

๑๑. ปราศฝนปราศฝัน....แห้งเหือดผันพลันหิวโหย

โอดครวญล้วนโอดโอย....เสียงวายโวยรัวระงม

๑๒. ปีนี้ต่างปีโน้น....ภูเขาโล้นไม้ไม่ร่ม

เขียวไสวกลับซานซม....แปรเป็นปมปัญหาไทย

๑๓. วิงวอนอย่าถอนป่า....ปลูกฟื้นมาเป็นป่าใหม่

ฝนคอยคลอแมกไม้....โปรดอย่าให้ฝนหายเลย

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๒๔ เมษา ๕๓

(คอยฝนมา๒ เดือนแล้ว)