๑. เรื่องราว เรื้อรัง ยังอยู่ หดหู่ ห่อเหี่ยว เหนี่ยวรั้ง
ยืดเยื้อ อีนุง ตุงนัง หมดหวัง คืนไป ปรองดอง
๒. สาเหตุ แห่งผล หนนี้ ทำให้ สองศรี พี่น้อง
ชนวน ชวนให้ หม่นหมอง ใจข้อง เคืองขุ่น วุ่นวาย
๓. ด้วยว่า ตุ๊กตา ตัวเก่า สมบัติ นานเนา เป้าหมาย
เฝ้าจ้อง จับจอง สองฝ่าย เป็นของ เคียงกาย ส่วนตน
๔. ตอนแรก ต่างคน ต่างขอ ยอมง้อ ไม่เห็น เป็นผล
จึงต้อง ยื้อแย่ง แข่งพล ต่างคน ต่างยุด สุดแรง
๕. กระทบ กระทั่ง ทันที ตบตี กระทำ กำแหง
ด่าทอ แดกดัน สำแดง เสียงแข็ง คำขู่ "ขาดกัน"
๖. ลืมความ เป็นพี่ เป็นน้อง พูดจา จองหอง หุนหัน
รุนแรง ถาโถม โรมรัน นับวัน เหตุการณ์ บานปลาย
๗. ตุ๊กตา ตัวงาม ช้ำแน่ รังแต่ ชำรุด เสียหาย
ให้ใคร ยกให้ อีกฝ่าย ไม่ง่าย ศักดิ์ศรี มีกัน
๘. ครั้นแบ่ง ครึ่งกัน หารสอง เป็นต้อง เดือดแค้น แม่นมั่น
ต่างคง ไม่ยอม แบ่งปัน ฉะนั้น....จักทำ ฉันใด
๙. สมมุติ.....ว่าเป็น แบบนี้ มอบไป ไว้ที่ "ผู้ใหญ่"
ดูแล ปกป้อง เอาไว้ โดยไม่ ให้ใคร สักคน
๑๐. เก็บไว้ ให้เป็น ประว้ติ สมบัติ ส่วนกลาง หวังผล
ให้ได้ ชื่นนาน ทานทน ทุกคน คลายความ ระแวง
๑๑. พี่น้อง มองหน้า กันได้ คงไม่ทะเลาะ เบาะแว้ง
อย่างมาก ใจยัง คลางแคลง แอบแฝง ในใจ ไม่นาน ๐ฯฯฯ
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๒๕ เมษา ๕๔ /
บันทึกไว้ในช่วงที่ไทยกับกัมพูชา มีปัญหาชายแดนด้านปราสาทตาควาย และปราสาทตาเมือนธม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น