หลอนและลวง

............ทุกเสี้ยวเวลา
มันเป็นช่วงขณะที่หลอนใจ
จากทั้งในอดีตแอนาคต
เพียงแต่มัน....
สะท้อนผ่านช่วงเวลา ณ ปัจจุบันเท่านั้น
............ทุกเหตุการณ์
มันเป็นเพียงภาพลวงตา
ที่มันสะท้อนผ่านความเป็นจริง

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๒๒ ตุลา ๕๒

รอคอย

๐ ที่นาดอนตอนนี้มีต้นข้าว

แตกกอพราวราวพรมหนาทาสีเขียว

กระท่อมน้อยหงอยเหงาเศร้าจริงเจียว

รอหน้าเกี่ยวเคียวกับคนวนคืนมา

๐ ยังรอคอยรอยคนบนกระท่อม

เคยแวดล้อมย่อมจักครวญแลหวนหา

อีกไม่นานผ่านพ้นพฤศจิกา

เข้าธันวาถ้าโชคดีมีบุญลาน

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๒๑ ตุลา ๕๒

ย้อน

..............เมื่อพวกแมลงปอแลผีเสื้อ
มีร่างกายที่ใหญ่โตขึ้นราวกับยักษ์
มนุษย์จักดูเล็กลงไปโดยปริยาย
.............ความใฝ่ฝันทะเยอทะยานของมนุษย์
ไม่คยหดหายฤามอดดับไป
แต่ทิศทางมักวกวน
ในที่สุดจักย้อนกลับ
..............มนุษย์วัยเยาว์ในยุคนี้
ถูกป้อนอาหารของปีศาจ
โดยปีศาจ
ความกตัญญูแม้คงอยู่
แต่สำนึกนั้นสีดำ
...............นำไหลทวนขึ้นที่สูง
ปลายังคงว่ายทวนน้ำเหมือนเคย
ปลายทางที่หวังเพาะพันธุ์
จึงหมายถึงทะเลมรณะ
...............การเสาะแสวงหา
เป็นคุณสมบัติที่นำพามนุษย์
ให้สามารถรักษาเผ่าพันธุ์ได้ยืนนาน
จนในที่สุดกำลังตกหลุมพรางที่พวกตนขุดเอาไว้
...............โลกแม้หมุนไปทางใด
ไม่วายที่จักดำรงสัจจธรรม....
ในสองสิ่งที่ตรงกันข้าม
ขาว-ดำ สว่าง-มืด
ดี-ชั่ว สุข-ทุกข์
เดินหน้า แลย้อนคืน

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๘ ตุลา ๕๒

จากแม่ยาง ถึง ลูกยาง

๑ ฉันคือแม่ยางนาอายุมาก...........แสนลำบากยืนต้นทนร้อนหนาว

ได้รับรู้หลายเหตุการณ์ผ่านเรื่องราว..มายืนยาวหลายชั่วอายุคน

๒ บ้านเกิดฉันเขาเรียกว่า"ป่ายางใหญ่..มองทางไหนมีแต่ยางที่ยืนต้น

มีไม้อื่นแซมบ้างทั้งล่าง-บน...........ที่ชุมชนได้อาศัยใช้สอยกัน

๓ ป่ายางใหญ่เป็นสังคมอันสมบูรณ์..ที่เกื้อกูล พืช-สัตว์ อยู่สุขสันต์

พร้อมชีวิตอีกมากมายหลายสายพันธุ์..อยู่ร่วมกันมั่นคงและลงตัว

๔ ครั้นต่อมามีคนคิดไม่ซื่อ..........ใช้เครื่องมือระรานผลาญไปทั่ว

ไม่เป็นมิตรซ้ำทำลายให้น่ากลัว.....ป่าทั้งป่าหมองมัวในไม่นาน

๕ บรรพบุรุษของฉันนั้นถูกตัด......ผืนป่าใหญ่ถูกจัดเป็นหมู่บ้าน

ป่าไม้หมดฝนแล้งแห้งกันดาร........ฝูงสัตว์ซ่านไม่มีที่ซุกนอน

๖ พวกผักหวานเห็ดป่ามาสูญพันธุ์..สมุนไพรสารพันถูกทึ้งถอน

ไม่เหลือหลอพอให้ไว้แซมดอน.....อากาศร้อนดินระแหงแล้งทั้งปี

๗ เหลือเพียงฉันยืนโด่เด่เซจวนล้ม...มีปูดปมแผลเป็นเห็นไฟจี้

เขาเจาะโพรงสุมไฟไม่ปราณี.........เอาของดีน้ำมันยางที่ข้างโคน

๘ ไม่มีฝั่งก็เหมือนไม้ที่ใกล้ฝั่ง.....จึงฝากฝังลูกลูกก่อนถูกโค่น

ติดปีกแดงหวังให้ลูกถูกลมโยน......ไปไกลโพ้นสร้างป่าใหม่ให้งดงาม

๙ ให้ลูกไปก่อร่างตั้งรกราก..........ในที่ดินที่รกร้างมีล้นหลาม

พวกเศรษฐีซื้อทิ้งไว้ไม่ติดตาม.......ทั่วเขตคามไร้ค่าน่าเสียดาย

๑๐ อีกทั้งป่าสิ้นสภาพลงราบแล้ว..ให้ลูกแก้วมองเห็นเป็นที่หมาย

บินให้ไกลไปให้ถึงจึงหย่อนกาย.....สร้างเครือข่ายป่ายางอย่างคะนอง

๑๑ ลูกที่เหลือหมุนปีกแดงให้แรงไว้..จงร่อนไปในที่มีเจ้าของ

ขออาศัยแพร่พันธุ์อันหมายปอง......แล้วตอบแทนผู้เกี่ยวข้องให้คุ้มกัน

๑๒ เมื่อเติบใหญ่ให้ระวังอันตราย...คนเขาหมายรุกทำลายให้สะบั้น

นำเครื่องมือบุกเข้าล้างเผ่าพันธุ์......จนเรานั้นเหลือเพียงชื่อคือ"ยางนา"

๑๓ ให้ต่อต้านดื้อดึงถึงที่สุด..........แม้มนุษย์ส่วนหนึ่งถึงหยาบช้า

ยังมีคนส่วนใหญ่ใจเมตตา.............ควรร้องขอให้กรุณาคุ้มครองเรา

๑๔ จงป่าวร้ององค์กรนานาชาติ.....ที่องอาจพิทักษ์โลกก่อนร้อนเร่า

ช่วยหาทางป้องกันและบรรเทา......เพื่อพงษ์เผ่า "ยางนา" สถาพร

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๔ ตุลา ๕๒

พึ่งพรพระ

๐ วันวันวนวุ่นว้า วิงเวียน
สบสิ่งเสียดสีเศียร สุดเศร้า
อึดอัดอบอวลเอียน อกอ่วม
ยอมอยู่โยงยังเหย้า อย่าย้อนหยามหยัน
๐ เรือนรังรอนรุ่มร้อน โรยรา
หายห่วงเหหันหา หับห้อง
พบพระพอพึ่งพา พรพุทธ
ขืนข่มขมขัดข้อง ขวัญเข้มแข็งขัน

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๔ ตุลา ๕๒

ระเบิด ระบาด

๑ มือระเบิดระบาดบ้า......ปาระเบิด
ดังว่ากลียุคเกิด.............ทั่วหล้า
สันติธรรมที่เคยเทิด......ถอยถด
คนเถื่อนโหดหยาบช้า...หมดสิ้นปราณี
๒ โลกเจริญอย่างนี้........ไฉนคน
จึงถ่อยทรามสุดทน.......รับได้
ทุกปัญหาควรหา หน-...ทาง พูด
เจรจาต่อกันไซร้............เพื่อให้เข้าใจ
๓ หวังชนะฝ่ายตรงข้าม...ควรตรอง
ขันแข่งตามครรลอง.......ที่ใช้
มิใช่ทำจองหอง.............หฤโหด
เอาชนะคะคานได้.........โดยใช้ระเบิดบอมบ์
๔ คราวแพ้ควรรู้แพ้.........รู้ชนะ
จงอย่าดันทุรัง ระ-.........ราน ค้าน
พ่ายในเกมควรจะ..........รับพ่าย
ใช่ระเบิดตูมต้าน............ขี้แพ้ชวนตี
๕ บางคนใหญ่คับบ้าน....คับเมือง
ใครว่าทำเป็นเคือง.........ขุ่นข้อง
เห็นกันอยู่เนืองเนือง......ในข่าว
ปาระเบิดกึกก้อง............ขู่ให้เขากลัว
๖ บางพวกคนคลั่งไคล้....ลัทธิ
จอดคาร์บอมบ์ยาก นิ-...วัติ กู้
จุดชนวนจน พิ-.............ฆาต หมู่
แถมประกาศให้รู้............ว่าข้าฯกลุ่มใด
๗ ระเบิดมีแหล่งค้า.........ลอบขาย
ซื้อหากันง่ายดาย...........ดั่งผ้า
เป็นตลาดแห่งความตาย..มีเกลื่อน
คนผลิตกับคนค้า...........อยู่ได้อย่างไร
๘ กฎหมายเอาผิดได้......ก็จริง
ใยระเบิดยังคงสิง...........ซ่อนได้
เชื้อโรคตัวเล็กยิ่ง...........ยังตรวจพบ
ระเบิดอันใหญ่ไซร้........ซุกพ้นสายตา
๙ ชีวิตประจำวันนี้..........หวาดผวา
ยืน นั่ง เดิน ไปมา........เสี่ยงแท้
เด็กเล็ก คนชรา...........ไม่เลือก
ตูมตามหมดทางแก้......ไม่พ้นถูกสังหาร
๑๐ วิงวอนหยุดผลิต-ใช้..เสียที
ใครย่อมรักชีวี................ทั้งนั้น
มาช่วยสรรสิ่งดี............แก่โลก
หากระเบิดกันสะบั้น.....โลกนี้แตกสลาย

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๑๓ ตุลา ๕๒

จุติจากฟ้า

ตาวันลับขอบฟ้าไปนานแล้ว
บรรยากาศในหมู่บ้านเงียบวังเวง
เดือนยังทอแสงพราว
ดาวมากมายแข่งกันทอรัศมี
หิ่งห้อยไม่ยอมน้อยหน้า
...แม้แสงจะด้อยกว่า
แต่ก็อาศัยพลังสามัคคี..พอได้แสงเรืองเรืองขึ้นมาอวดบ้าง
................น่าแปลกดี
ในค่ำนี้แม้ลมสงบ....
แต่คลื่นในทะเลกลับป่วนปั่น
โหมเข้าหาฝั่งอย่างคะนอง
ฝูงปลาไม่วิตก...กลับเริงร่า ระรื่นใจ
กลีบดอกไม้สั่นไหวระริก
....ชายฝั่งแช่มชื่น
จนเกือบค่อนคืน
.....มีคนสองคนในหมู่บ้าน.....ที่ไม่ได้หลับใหล
ดวงดาวยังคงเริงร่า
....แต่ทว่ามีดาวบางดวงตกลงมา
หมู่ดาวแอบซุบซิบกัน
...ว่า...คืนนี้มีการจุติเกิดขึ้นที่บนฟ้า

..............และแล้วคลื่นทะเลสงบลง
ฝูงหิ่งห้อยชวนกันบินจากไป
ฝากเสียงสั่งลาว่า...อีกไม่นานจะกลับมา
เมื่อได้ยินว่า........................
............มีข่าวดีเกิดขึ้นในหมู่บ้านทะเลป่วนแห่งนี้

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๑ ตุลา ๕๒