วันพฤหัสบดีที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2553

น้ำมา...น้ำไป

๑. บทจะมาก็มาเป็นว่าเล่น
บทจะเผ่นก็พรวดไปไม่รู้หน
บทจะหายก็ไม่เห็นเว้นเวียนวน
การท่วมท้นกับแห้งแล้งแรงพอกัน
๒. เป็นอย่างนี้ซ้ำซากยากจะแก้
ก็เห็นแต่ช่วยเหลือเมื่อคับขัน
เป็นปัญหาเฉพาะหน้าว่าอย่างนั้น
เลยแก้กันเฉพาะกิจเฉพาะกาล
๓. จึงเป็นเรื่องทำนายได้ไม่ยาก
เดี๋ยวน้ำป่าไหลหลากมาล้างผลาญ
พลันหมดฝนกลับเหือดแห้งแล้งกันดาร
สลับกันมาช้านาน..น่าระอา
๔. จะสร้างเขื่อนกักน้ำก็ต่อต้าน
รุมกันค้านสร้างอะไรกันนักหนา
กั้นน้ำไว้จะเสียหายทำลายป่า
ไม่คิดว่าเมื่อได้อย่างย่อมเสียอย่าง
๕. ถ้ายอมเสียส่วนน้อยเพื่อส่วนใหญ่
ควรรับได้เมื่อชั่งทั้งสองข้าง
หากส่วนดีมากกว่าน่าเลือกทาง
แล้วเอาข้างที่ดีกว่ามาทำกัน
๖. เมื่อน้ำมาปล่อยน้ำไปอย่างไรนี่
ควรจะมีที่ดักและกักกั้น
เอาน้ำไว้ชะโลมดินดับร้อนพลัน
ยามฝนผันแดดเผาบรรเทาลง

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม่ ร้อยเอ็ด / ๒๐ สิงหา ๕๓


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น