....๑....๐ ค่ำคืนดื่นดึกศึกหนัก....กึกกักเสียงสนั่นลั่นถนน
มองเห็นขี้เมาเยาวชน....อึงอลส่งเสียงเพียงสงคราม
๐ เอะอะโวยวายก้าวร้าว....สามหาวนักเลงไม่เกรงขาม
ถกเถียงเสียงแข็งลามปาม....ไล่ตามตีต่อยฟันแทง
๐ อาวุธครบมือครบไม้....วิ่งไล่กระทำกำแหง
ประกาศศักดาสำแดง....ขัดแย้งอย่างไม่ใช่คน
๐ เหตุการณ์แบบนี้มีเห็น....ไม่เว้นเดือนละหลายหน
ชาวบ้านหัวหดอดทน....เบื่อหน่ายเสียจนอ่อนใจ
....๒....
๐ ค่ำคืนดึกดื่นฝืนทน....ง่วงจนม่อยพับหลับใหล
อ่อนเพลียหลับพลันฝันไป....อยู่ในอนาคตกว่าสิบปี
๐ ฝันว่าเรามอบบ้านเมือง....ที่เคยรุ่งเรืองศักดิ์ศรี
ส่งต่อลูกหลานอีกที....ให้ทำหน้าที่ป้องกัน
๐ รถถังส่งให้ไม่ช้า....เพื่อรักษาประเทศเขตขันธ์
มอบปืนยื่นให้โดยพลัน....เพื่อให้พิทักษ์สันติ์ ราษฎร
๐ มอบงานบริหาร ตุลาการ....นิติการ การศึกษาสั่งสอน
อนาคตของประเทศเราอาทร....ทุกวงจรมอบหมายประเคน
....๓....
๐ ตกอกตกใจในฝัน....นี่มันพวกที่เคยเห็น
เกะกะสร้างความลำเค็ญ....ไม่เคยว่างเว้นสักวัน
๐ จะมอบประเทศของเรา....ให้แก่พวกเขาชักหวั่น
อนาคตเป็นไปอย่างไรกัน....สุดกลั้นน้ำตาหลั่งนอง
๐ สงสารประเทศที่รัก....คงจักถึงคราวเศร้าหมอง
ถ้าให้นักเลงครอบครอง....ขอร้องอย่าให้(ฝัน)เป็นจริง
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๑๕ มกรา ๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น