นกละเมอ

นกละเมอ

ดึกดื่นในคืนค่ำ

นกละเมอเพ้อเป็นเพลง

อยู่บนต้นไม้ในหมู่บ้าน

.....ภายในบ้านหลังหนึ่ง...มีคนนอนฟังเสียงเพลงนก

ได้ยินเป็นเพลงแห่งความรัก

เป็นเพลงแห่งความสุข

เป็นเพลงแห่งความหวัง

เป็นเพลงแห่งความฝัน........

.......แต่ในบ้านอีกหลัง...กลับมีคนได้ยิน...

เป็นเพลงแห่งความเศร้า

เป็นเพลงแห่งความสิ้นหวัง

เป็นเพลงแห่งความเจ็บปวด

......................

สายลมยามค่ำคืน

แอบล่วงรู้ถึงความในใจแห่งผู้คนทั้งหมด

จึงพัดกระโชกผ่านไป...

แล้วบ่นพึมพำ...ว่า

...โถ..คนหนอคน

มันเป็นเพียงนกละเมอเท่านั้น

....และมันก็เป็นเพลงเดียวกันแท้ๆ

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๘ มิถุนา ๕๓