การเดินทางสู่คุณค่าของชีวิต

๐ ....วัยรุ่นวัยเรียนที่รัก
สิ่งที่จักไขว่คว้าเบื้องหน้านั้น
มันยิ่งใหญ่น่าค้นหาค่าอนันต์
ยิ่งผาหินดินดานปฐพี
๐ ....วัยรุ่นวัยเรียนที่รัก
สิ่งที่จักไขว่คว้าที่ว่านี้
ไม่อยู่ใต้อุ้งเท้าเราด้วยซี
เป็นสิ่งที่อยู่ไกลสุดสายตา
๐ ....วัยรุ่นวัยเรียนที่รัก
ไม่ง่ายนักหากคิดติดตามหา
แต่ไม่ยากจนเกินเดินไปคว้า
อยู่ที่ว่าเราจะไปหรือไม่ไป
๐ ....วัยรุ่นวัยเรียนที่รัก
อยากถามทักว่าเห็นทางกันบ้างไหม
รวบรวมไว้หรือยังกำลังใจ
แล้วเรื่องไฟส่องทางสร้างหรือยัง
๐ ....วัยรุ่นวัยเรียนที่รัก
จงรู้จักเติมฝันใฝ่ใส่ความหวัง
จงเติมไฟในดวงจิตผลิตพลัง
แล้วเพียรสร้างทางเดินโดยตัวเรา
๐ ....วัยรุ่นวัยเรียนที่รัก
อย่าหยุดพักการเดินทางอย่างโง่เขลา
เวลาน้อยหนทางไกลให้เร่งเข้า
ไปคว้าเอา "คุณค่า" มาครอบครอง ๐ ๐ ฯฯ

ศักดิ์เรือง วลี / ๓๑ สิงหา ๕๒

ภูเขาไฟดอกไม้

ขอเป็นภูเขาไฟ
ที่พ่นดอกไม้แทนหินละลาย
ไม่ร้อนไม่เย็น
เป็นดอกไม้แห่งความคิดคำนึง
ความคิดบวก ที่มองโลกและผู้คนในแง่ดี
ปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์
...จักขอพ่นดอกไม้ไปเรื่อยๆ
ให้ดอกไม้หลอมละลาย
ไหลไปทุกทิศทาง
แม้ใครจะไม่รับรู้
แม้ใครจะไม่แยแสปรายตามอง
ก็จักขอทำหน้าที่
....ภูเขาไฟดอกไม้
ต่อไปและต่อไป

ศักดิ์เรือง วลี / ๓๐ สิงหา ๕๒

เพลงสากล

๐ มนต์บรรเลงเพลงไพเราะเกาะดวงจิต
แนบสนิทดวงใจให้ลุ่มหลง
แฝงอารมณ์อยู่นิรันดร์อย่างมั่นคง
สิ้นชีพลงจึ่งสิ้นพ้นจากมนตรา
๐ อันดนตรีนั้นไม่ว่าภาษาใด
ย่อมซึ้งใจได้ทั่วทุกภาษา
ท่วงทำนวงพริ้วพร้อมย้อมวิญญาณ์
เป็นภาษาเดียวกันนั่นแท้เทียว
(บทกวีนี้เคยได้รับรางวัลจากรายการของคุณไพบูลย์ ศุภวารี )
ศักดิ์เรือง วลี /๓๐ สิงหา ๕๒

ที่มาที่ไป

๐ เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงมานาน

ก่อนจะบานก็รู้ว่ามาจากไหน

ครั้นร่วงโรยยังล่วงรู้อยู่อย่างไร

รู้ที่มาที่ไปเข้าใจกัน ๐ ๐ ฯฯ

ศักดิ์เรือง วลี / ๒๙ สิงหา ๕๒

มอบ

๐ มอบรับมอบรู้ให้ คงเห็น
มอบห่วงมอบหวงเป็น เช่นนี้
มอบรักมอบใจเอน โอนอ่อน
มอบหมดโปรดจงชี้ สิ่งได้คือใด

ศักดิ์เรือง วลี / ๒๙ สิงหา ๕๒

แด่...เด็กน้อย (๖)

เพื่อนที่รัก
.......เป็นไงบ้าง "ป่าช้าแห่งนิรันดร์"
ฉันจำได้ว่าคุณเคยเล่าให้ฟังถึงเรื่องนี้
......บัดนี้เด็กๆของเราจำนวนหนึ่ง
ได้ตายไปแล้ว
ตายไปด้วยความหิวดโหย
................ความหนาวเหน็บ
................โรคร้ายทั้งทางกาย จิตใจ อารมณ์ และวิญญาณ
ตายไปด้วยความยากเข็ญ
ตายไปด้วยความป่าเถื่อน
ตายไปด้วยการวิวาท ความคะนองและความรุนแรง
ตายไปด้วยความขาดคุณธรรมของเพื่อนมนุษย์
.................ฉันขอฝังศพเหล่านั้น
ที่ป่าช้าแห่งนิรันดร์
ปิดไว้ให้แข็งแรงและมิดชิด
..................เพื่อป้องกันมิให้
เชื้อร้ายที่เป็นเหตุแห่งการป่วยการตายเหล่านั้น
จะได้ไม่มีโอกาสโผล่ผุดขึ้นมาทำอันตราย
..ต่อเด็กๆของเราอีกต่อไป

ศักดิ์เรือง วลี / ๒๘ สิงหา ๕๒

แด่...เด็กน้อย (๕)

เพื่อนที่รัก
..........ฉันจำได้ว่า
คุณเคยเขียนบทเรียนไว้มากมาย
.....บทที่หนึ่ง เรื่องภาษา
.....บทที่สอง เรื่องประวัติศาสตร์
.....บทที่สาม เรื่องคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์
.....บทที่สี่ เรื่องภูมิศาสตร์
.....บทที่ห้า เรื่องดิน น้ำ ลม ไฟ ฟ้า ฝน
.....บทที่หก เรื่องไสยศาสตร์
.....บทที่เจ็ด เรื่องสังคม
.....บทที่แปด เรื่องคน
.....บทที่เก้า เรื่องศิลปะและวัฒนธรรม
.....บทที่สิบ เรื่องศีลธรรม
.....บทที่สิบเอ็ด เรื่องจิตสำนึกของความเป็นคน
.....บทที่สิบสอง เรื่องอื่นๆ (อีกมากมาย)

เพื่อนที่รัก
ณ วันนี้ เด็กๆของเราเขลา หลงทาง และเถื่อนเหลือเกิน
ฉันขอบทเรียนที่ เก้า สิบ และสิบเอ็ด ก่อนได้ไหม
โดยด่วนเลย เพื่อนรัก
ฉันจะนำไปให้เด็กๆได้เรียนรู้ก่อนบทอื่นๆ

ศักดิ์เรือง วลี / ๒๘ สิงหา ๕๒