เพื่อนที่รัก
..........ฉันจำได้ว่า
คุณเคยเขียนบทเรียนไว้มากมาย
.....บทที่หนึ่ง เรื่องภาษา
.....บทที่สอง เรื่องประวัติศาสตร์
.....บทที่สาม เรื่องคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์
.....บทที่สี่ เรื่องภูมิศาสตร์
.....บทที่ห้า เรื่องดิน น้ำ ลม ไฟ ฟ้า ฝน
.....บทที่หก เรื่องไสยศาสตร์
.....บทที่เจ็ด เรื่องสังคม
.....บทที่แปด เรื่องคน
.....บทที่เก้า เรื่องศิลปะและวัฒนธรรม
.....บทที่สิบ เรื่องศีลธรรม
.....บทที่สิบเอ็ด เรื่องจิตสำนึกของความเป็นคน
.....บทที่สิบสอง เรื่องอื่นๆ (อีกมากมาย)
เพื่อนที่รัก
ณ วันนี้ เด็กๆของเราเขลา หลงทาง และเถื่อนเหลือเกิน
ฉันขอบทเรียนที่ เก้า สิบ และสิบเอ็ด ก่อนได้ไหม
โดยด่วนเลย เพื่อนรัก
ฉันจะนำไปให้เด็กๆได้เรียนรู้ก่อนบทอื่นๆ
ศักดิ์เรือง วลี / ๒๘ สิงหา ๕๒
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ผมคิดว่าการพัฒนาการศึกษา ยิ่งพัฒนาไปยิ่งล้มเหลว เพราะหลักสูตรมุ่งแต่พัฒนาสมอง ไม่ได้พัฒนาที่ใจหรือจิต พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่ามนุษย์เรามีรูปกับนาม นามคือใจหรือจิต ซึ่งเป็นนาย ดังนั้น ถ้านายถูกต้อง การกระทำใดๆ ของมนุษย์ที่แสดงออกมาต้องถูกต้องด้วยครับ ปัจจุบัน ผู้สอนเอง(ครู)ก็ไม่เข้าใจ และหลงทาง หลงกระแสของทุนนิยม ขาดจิตวิญญานของความเป็นผู้ให้ ครูส่วนใหญ่มีแต่เอาครับ เอาเวลาของการที่จะใช้อบรมบ่มนิสัยของเด็กเยาวชน ไปใช้ประโยชน์เพื่อตนเองมากกว่า
ตอบลบ