กวี..กับ เศรษฐี....และ ผีเสื้อ

............ขณะที่กวีนั่งนอนจินตนา
ค้นหาสิ่งสุนทรสัจธรรม
...........คหบดีก็เครียดคร่ำวุ่นวาย
ขายค้าหากำไร
...........กวีนึกในใจ
โอ้คนเอ๋ยช่างกระไร
ไฉนคิดแต่จะตักตวงไม่รู้พอ
..........ฝ่ายมหาเศรษฐี
เอ่ยออกมาเป็นวจี
ว่าคนอัปรีย์ช่างขี้เกียจสันหลังยาว
วันวันนั่งหาวนอนหาว
ไม่ทำมาหากิน
...........พอดีผีเสื้อบินผ่านมาพบเห็น
จึงไต่ถามตามประเด็น
ว่าเท่าที่อยู่ที่เป็น
พวกท่านพอใจไหมเล่าเจ้านาย
ถ้าหากพอใจ สุขใจและไม่ทำร้ายใครใคร
ก็จงเฉยและเงียบงันไว้
นั่นแหละจึงจะงาม

ศักดิ์เรือง วลี / ๑๑ สิงหา ๕๒