แด่...เด็กน้อย (๖)

เพื่อนที่รัก
.......เป็นไงบ้าง "ป่าช้าแห่งนิรันดร์"
ฉันจำได้ว่าคุณเคยเล่าให้ฟังถึงเรื่องนี้
......บัดนี้เด็กๆของเราจำนวนหนึ่ง
ได้ตายไปแล้ว
ตายไปด้วยความหิวดโหย
................ความหนาวเหน็บ
................โรคร้ายทั้งทางกาย จิตใจ อารมณ์ และวิญญาณ
ตายไปด้วยความยากเข็ญ
ตายไปด้วยความป่าเถื่อน
ตายไปด้วยการวิวาท ความคะนองและความรุนแรง
ตายไปด้วยความขาดคุณธรรมของเพื่อนมนุษย์
.................ฉันขอฝังศพเหล่านั้น
ที่ป่าช้าแห่งนิรันดร์
ปิดไว้ให้แข็งแรงและมิดชิด
..................เพื่อป้องกันมิให้
เชื้อร้ายที่เป็นเหตุแห่งการป่วยการตายเหล่านั้น
จะได้ไม่มีโอกาสโผล่ผุดขึ้นมาทำอันตราย
..ต่อเด็กๆของเราอีกต่อไป

ศักดิ์เรือง วลี / ๒๘ สิงหา ๕๒