(ข้าวลอย หรือข้าวฟางลอย หรือข้าวขึ้น้ำ หรือข้าวนาเมือง)๑. ตอนฉัน เป็นเด็ก เล็กอยู่...น้ำท่วม ได้ดู ได้เห็น
ได้ลุย ได้ล่อง ได้เล่น...อยู่เป็นประจำ ทุกปี
๒. เคยช่วย ผู้ใหญ่ มุดน้ำ...เกี่ยวกำ รวงข้าว เร็วรี่
ยื้อแย่ง จากน้ำ ทันที...ก่อนที่ จมน้ำ เน่าไป
๓. ช่วงนั้น พวกปลา มีมาก...หลายหลาก กรายกรู หมู่ใหญ่
ตะเพียนขาว และปลาเรือนไฟ...เลาะไป กินข้าว ในนา
๔. พวกเกี่ยว ก็เกาะ เรือพ่วง...อีกพวก รับช่วง เสาะหา
ตาข่าย ขึงรับ จับปลา...ได้มา มากมาย หลายข้อง
๕. ส่วนที่ ผืนนา คุณตาฉัน...ตรงนั้น เป็นนา ตรงหนอง
ปกติ ก็มีน้ำนอง...คุณตาต้อง ปลูกข้าว ขึ้นน้ำ
๖. น้ำหลาก ข้าวค่อย ลอยเลื่อน...เป็นเหมือน แพเขียว คลาคร่ำ
ออกรวง ชูคอ พ้นน้ำ...ปล้องค้ำ ไม่จม ไม่ตาย
๗. น้ำสูง ไม่ห่วง รวงช้ำ...ลอยน้ำ แตกแขนง ยอดขยาย
ฟ่องฟู ชูรวง กระจาย...น้ำหาย เป็นแพ คลุมดิน
๘. แม้รวง ระเนระนาด...สามารถ เก็บเกี่ยวย ได้สิ้น
ทำให้ พอแก้ พอกิน...พอดิ้น พออยู่ ได้นาน
๙. พวกปลา ก็ทำ ปลาร้า...แลกหา ข้าวเปลือก ต่างบ้าน
ที่เคย ช่วยเหลือเจือจาน..................จึงวาน สืบสาน ข้าวลอย
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๑ พฤศจิกา ๕๓
