๑.โอ้ว่า นาข้า นาข้าว..เห็นแล้ว ใจร้าว เศร้าหมองสะเทือน สะท้อน ย้อนมอง..น้ำนอง ท้องนา ท้าทาย
๒.ทุ่มเท ทำมา กับมือ..นี่หรือ คือฝัน อันหมาย
สวรรค์ ที่หวัง วอดวาย..หดหาย ที่เห็น เป็นเหว
๓.เดินทาง ทนทาน นานช้า..พลาดท่า คว้าลม ล้มเหลว
เคราะห์ร้าย พุ่งพรวด รวดเร็ว..ทั้งเลว ทั้งร้าย รวมกัน
๔.สุดฝืน ยืนสั่น งันงก..วิตก อกไหว ใจหวั่น
วันนี้ วันหน้า นานวัน..กว่าขวัญ กลับคืน ฟื้นใจ
..................................
๕.ท่ามกลาง หว่างทุกข์ กับทน..ผู้คน ล้นหลาม ถามไถ่
ทั้งที่ หนทาง ห่างไกล..ทั้งใกล้ ก็มา ปลอบปลุก
๖.หนุ่มสาว คนเฒ่า คนแก่..เผื่อแผ่ ผ่อนคลาย ความทุกข์
ข้าวของ จัดสรร ปันสุข..แบ่งเบา อยู่ทุก เวลา
๗.ยอมยาก ลำบาก ลำบน..ทุกคน ลัดเลาะ เสาะหา
พวกเขา ยอมเหนื่อย เมื่อยล้า..เพื่อมา มุ่งมั่น บรรเทา
๘.เห็นแล้ว ก่อเกิด กำลัง..มีหวัง หายโศก หายเศร้า
นี่หนอ พี่น้อง ไทยเรา..รุมเข้า ร่วมด้วย ช่วยกัน
๙.โอ้ว่า น้ำใจ ท่วมท้น..สูงกว่า น้ำฝน แล้วนั่น
คนไทย ไม่เคย ทิ้งกัน..ตื้นตัน สุดกลั้น น้ำตา
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๒๓ ตุลา ๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น