๐ สับสนฝนสั่งฟ้า..ลงรินฤาว่าฝนลาดิน..สู่ฟ้า
แสงเสียงที่ยลยิน..เลื่อนลั่น
เป็นสัญญาณลมฟ้า..เปลี่ยนหน้าอีกหน
๐ ครืนครืนเสียงสั่งสิ้น..สะเทือนใจ
ฝนมาฝนก็ไป..เวียนซ้ำ
ดินหวังสิ่งใดไหน..อีกนั่น
ฝนที่ฝังฝากน้ำ..ดินได้ดำรง
๐ คนยังฝากฝันไว้..กับฝน
ฝนท่วมจิตใจคน..คลั่งได้
ปีใดไม่มีฝน..คนด่า
ปีที่ฝนดีไซร้..ต่างปลื้มปรีดิ์เปรม
๐ อย่างไรคนเรานี้..ยังรอ
ยังยืนยื่นคำขอ..ฝนฟ้า
ยังหวังจักถักทอ..ฝันต่อ
ยังรอถึงเหนื่อยล้า..ร่ำร้องเรียกฝน
๐ ระหว่างรอขอให้..สัญญา
จักรักดินรักษา..แหล่งน้ำ
รักทะเล ภูผา..รักป่า
รอท่าฝนกลับย้ำ..เพื่อได้สมดุลย์
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๔ ตุลา ๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น