๑.ตอนฉันยังเขลาเยาว์วัย วิ่งไล่แมลงปอตามป่าวิ่งเล่นตามไร่ตามนา เริงร่าระรานแมลง
๒.เจ้าปอปีกบางยุ่มย่าม ยิ่งยามแดดยอทอแสง
บินว่อนผาดโผนพลิกแพลง อวดตัวสีแดงสีดำ
๓.สีเหลืองสีเทาน้ำเงิน เพลิดเพลินพลิกหงายพลิกคว่ำ
ร่อนมาร่อนไปร่ายรำ สูงต่ำขึ้นลงเรื่อยเรียง
๔.ยามนั่งตกปลาริมฝั่ง ปอยังกรีดปีกสั่นเสียง
โฉบเฉี่ยวลดเลี้ยวเลียบเคียง บินเฉียงลงฉับจับคัน
๕.คันเบ็ดไม้ไผ่ไหวไหว กระตุกไวไวแล้วนั่น
เจ้าปอยึดไว้ไม่หวั่น จับมั่นยึดแน่นไม่วาง
๖.เมื่อปลาลากสายปลายคัน แล้วพลันลากเหยื่อออกห่าง
เจ้าปอบินวับวนคว้าง ระหว่าฉันง่วนงัดปลา
..............
๗.ฉันกลับถิ่นเก่าอีกครั้ง ไปนั่งตกเบ็ดริมท่า
ไม่มีแมลงปอป้อมา ผ่านหน้าผ่านตาสักตัว
๘.คันเบ็ดก็ไม่ไหวติง สนิทนิ่งเนิ่นนานน่าหวัว
ปลาหายไม่มีแม้ตัว แมลงปอก็กลัวกระไร
๙.คงมีเคมีสังเคราะห์ บ่มเพาะหมักหมมโถมใส่
นิเวศนิวาสเปลี่ยนไป ขับไล่ทั้งปลาทั้งปอ
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๒ ตุลา ๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น