๑. พอมี ไม่มาก เกินไปพอใช้ ไม่ขัด ไม่สน
พออยู่ ไม่ต้อง ดิ้นรน
พอทน ไม่ทุกข์ ระทม
๒. พอไป ไม่ท้อ พอหา
พอมา ไม่ขื่น ไม่ขม
พอนั่ง ไม่ตรอม ไม่ตรม
พอนอน ไม่ซม ไม่ซาน
๓. พอตื่น ชื่นจิต คิดสรรพ
พอหลับ เป็นอัน ฝันหวาน
พอให้ คนอื่น ชื่นบาน
พอรับ ขับขาน ผ่านไป
๔. พอจับ ทำมา ค้าขาย
พอจ่าย จำเป็น เข็นไหว
พอสอย พากเพียร เวียนไป
พอใช้ ไม่หด หมดตัว
๕. พอตั้ง ตนอยู่ กู้ก่อ
พอต่อ พอติด ปิดรั่ว
พอยิ้ม เปิดใจใช่ยั่ว
พอหัว ให้หาย คลายปม
๖. พอหุง พอซาว ข้าวปลา
พอหา พอเสาะ พอสม
พอแกง พอเกี่ยว เกลียวกลม
พอต้ม พอเติม ให้เต็ม
๗. พอทน มิใช่ จำทน
พอทาน ทำตน ข้นเข้ม
พอสู้ โรมรัน ทันเกม
พอไหว หวังเปรม ฤดี
๘. พอขึ้น ยามมี ที่ขึ้น
พอลง ไม่ฝืน คืนที่
พอก่อ ค่อยก่อ รอที
พอดี พอดู พอดล
๙. พอใจ พอจิต พอเจตน์
พอหัตถ์ พอเหตุ พอผล
พอคิด พอค่า พอคน
พอพล พอเพียง เพียงพอ ๐ ๐ ฯฯ
ขอถวายชัยมงคล ทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า ศักดิ์เรือง วลี
๙ /๙/๐๙
เป็นบทกวีนิพนธ์ที่ดีมากครับ และใคร่ขออนุญาติไว้ล่วงหน้าที่จะนำไปอ่านในที่สาธารณะเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม ขอบคุณครับ/กิตติ
ตอบลบ