บุญคุณ

....ณ ช่วงบ่ายคล้อยแห่งวัน
ฉันนึกขอบคุณหัวใจ
ขอบคุณมันสมอง
ขอบคุณมือ เท้า แขน และขา
ขอบคุณกระดูกและเส้นเอ็น
ขอบคุณปาก
ขอบคุณกระเพาะ
ขอบคุณตับไตไส้พุง
ขอบคุณทุกองคาพยพแห่งฉัน
ขอบคุณจิตใจ
ขอบคุณอารมณ์
ขอบคุณความรู้สึกและจินตนาการ
....ขอบคุณที่พากันรับใช้ฉันมานาน
....ขอบคุณที่ทนทานกับพฤติกรรมของฉัน
....ขอบคุณที่พยุงและประคับประคองฉัน
ให้อยู่รอดมาได้ จนถึงเพลานี้
ฉันเป็นหนี้บุญคุณพวกเธอ
....ต่อจากนี้ไป ฉันจักดูแลพวกเธอเอง
เพื่อทดแทนบุญคุณ

ศักดิ์เรือง วลี / ๑๘ กันยา ๕๒