๑ พ่อเคยล่องเรือใบไม้ไปนานแล้วเป็นทิวแถวจากต้นน้ำลำธารใส
ลอยละล่องท่องน้ำตามทางไกล
ลอยลงไปจากภูเขาถึงทะเล
๒ เรือใบไม้บรรทุกรักไปเต็มที่
ล่องลอยรี่ลงใต้ไม่หันเห
เป็นเรือน้อยพเนจรลอยร่อนเร่
เพื่อถ่ายเทรักจากใจให้ผู้คน
๓ ระยะทางยาวไกลไม่ย่อท้อ
ดังพายถ่อด้วยใจไม่สับสน
น้ำใสใสเอื่อยไหลไม่กังวล
จึงดั้นด้นถึงทะเลเพลาพอ
๔ เวลานี้ฉันก็มีเรือใบไม้
หวังปล่อยให้ล่องลอยตามรอยพ่อ
บรรทุกรักและหวังดีมีเกินพอ
ฉันจะขอสืบความดีที่พ่อทำ
๕ แต่ว่าโอ้อนิจจานาวาฉัน
ตัวใบบรรณโดนน้ำเน่าเฉาชอกช้ำ
เรือลำน้อยแทบผุพังเกือบทั้งลำ
แถมถลำมาเกยตื้นกับโคลนตม
๖ ลำน้ำแห้งเหือดหายไปหลายช่วง
อยู่ในห้วงอันตรายใจขื่นขม
สงสาร "รัก-ปรารถนาดี" ที่ระงม
กำลังจมดินโคลนโดนทำลาย
๗ ไห้โหยหาเรือพ่อที่รออยู่
โปรดรับรู้ลูกไม่ถึงซึ่งที่หมาย
อุปสรรคระหว่างทางช่างมากมาย
รักไม่ตายแต่เรือตายในสายชล
๘ ขอให้เรือของพ่อรอไปก่อน
ลูกขอย้อนคืนต้นน้ำอีกสักหน
เพื่อดูว่าป่าไม้หรือผู้คน
คือเหตุผลต้นพิษวิกฤติการณ์
๙ ขอวิเคราะห์ต้นสายถึงปลายเหตุ
อีกขอบเขตปัญหาที่พล่าผลาญ
รุมทำร้ายแม่น้ำและลำธาร
ให้เหตุการณ์คลี่คลายค่อยตามมา
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๑๕ กรกฎา ๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น