เหมันต์ที่ฝันร้าย

๑. ใบไม้ร่วงพริ้วหล่นบนดินชื้น
เสียงสะอื้นโอดครวญมวลพฤกษา
สุดสับสนสงสัยในอัตตา
กาลเวลาเกิดอาเพศมีเลศนัย
๒. ช่วงเหมันต์หนนี้หวังคลี่ดอก
สยายออกอวดสีที่สดใส
เหมือนโดนแกล้งฝนเทมาทันใด
จนหุบดอกหุบใบแทบไม่ทัน
๓. หน้าหนาวนี้ฟากฟ้าร้อนผะผ่าว
ด้วยลมหนาวโดนผสมโดยลมผัน
ปนลมใบ้ลมบ้าสารพัน
ลมวสันต์แกล้งพัดลงหลงฤดู
๔. ให้คลางแคลงหวั่นไหวในหัวอก
ตะวันออกตะวันตกเริ่มผกผัน
ความเป็นมาเป็นไปไม่สัมพันธ์
เห็นเหหันหักเหมีเล่ห์กล
๕. มือใครหนอ....ทำปั่นป่วนกวนอากาศ
มือใครหนอ.....ป้ายสีวาดให้ฟ้าหม่น
มือใครหนอ....อยู่ไม่สุขแสนซุกซน
มือใครหนอ....ละเลงคนฟ้าปนดิน
๖. น่าสงสารเหมันต์ที่ฝันร้าย
โดนท้าทายคุกคามแลหยามหมิ่น
โดนก่อกวนโดนปล้นเกิดมลทิน
รีบผันผิน ผ่านเลยพลัน เหมันต์เอย

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๓ มกรา ๕๓