วันอังคารที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2553

สิ่งมีค่าที่เหลืออยู่


๑..........ถึงเพื่อนผู้สูญเสีย
คงอ่อนเพลียเหนื่อยล้ามหาโศก
มันเป็นเหตุอภิวิปโยค
เพื่อนร่วมโลกจึงอกสั่นกว่าฝันร้าย
๒. มันเกิดด้วยกฎอันใดก็แล้วแต่
ที่แน่แน่มันอุบัติไม่นัดหมาย
มันทวงคืนเอาไปอย่างมากมาย
อันตรายเกินใจรับได้กับมัน
๓. เพื่อนมนุษย์กลุ่มใหญ่หลับไม่ตื่น
ข้ามวันคืนพ้นทุกข์ไปสุขสันต์
ได้พักผ่อนจากนี้ตราบนิรันดร์
ที่ตื่นมาต้องตามขวัญอันกระจาย
๔. อาจเป็นกรรมฤาเป็นกฎบทพิสูจน์
แรงดึงดูดแรงกระทบกระแทกหาย
แรงกระทำแรงกระท้อนถอนทำลาย
โดยเป้าหมายไม่ได้อยู่ที่ผู้ใด
๕. เพียงเพื่อนเรายืนขวางบนทางผ่าน
จึงไม่อาจต้านทานต่อแรงไหว
จำต้องพบพิษพินาศปลาตไป
ชั่วอึดใจมันกลืนกินสิ้นแรงทาน
๖. .............เพื่อนมนุษย์...ผู้ยังอยู่
แสนอดสูสิ้นสูญสุดสงสาร
ที่เหลืออยู่ "ลมหายใจแลดวงมาน"
คือศฤงคารอันมีค่ากว่าสิ่งใด
๗. จงหยัดอยู่อย่างท้าทาย "หายใจ"ต่อ
เราจักขอโบกธงส่งแรงให้
เป็นแรงรัก แรงศรัทธา เป็นแรงใจ
จงหายใจให้ใจเต้นเป็นต้นทุน
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด ๒๖ มกรา ๕๓
(แผ่นดินไหว ที่เฮติ ความแรง ๗ ริกเตอร์ คาดว่ามีผ้เสียชีวิต ราว ๒ แสนคน)


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น