๑.ระเบิดบ้าระบาด.......น่าอนาถใจนักหนาคิดไปให้ระอา......อนิจจาบ้านเมืองเรา
๒. เคยอยู่อย่างสงบ.....กลับต้องพบกับความเศร้า
ไฟเคียดไม่บรรเทา.....ไฟแค้นเข้าเร้าโรมรัน
๓. เคยรักสามัคคี.....เป็นน้องพี่สมานฉันท์
รอยร้าวมีรายวัน....พร้อมแตกพลันได้ทันที
๔. มีคนชวนปรองดอง.....มีคนจ้องชวนราวี
มีคนปรารถนาดี.....แต่ยังมีประสงค์ร้าย
๕. โกรธเคืองเรื่องใดหนา.....ใจจึงกล้าคิดมุ่งหมาย
ถึงขั้นเข้าทำลาย.....หวังให้ตายตกไปเลย
๖. ข่มขู่กันรายวัน.....ด่าทอกันอย่างเปิดเผย
การอภัยกลับละเลย.....มักลงเอยด้วยรุนแรง
๗. แบ่งแยกชัดเจนขึ้น.....ยากจักฟื้นความเข้มแข็ง
สังคมคว่ำตะแคง.....ต่างตะแบงไปข้างตน
๘. ขัดแย้งขนาดไหน.....ก็คนไทยกันทุกคน
ปิดทางทรชน.....แล้วชูชนเทิดธรรมไท
๙. ลืมบ้างในบางเรื่อง.....ความขุ่นเคืองจงผลักไส
ลบล้างจากหัวใจ.....เริ่มกันใหม่"ไทยด้วยกัน"
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๑๕ กันยา ๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น