บุญคุณกล้วย(คำกลอนอีสาน)
๐ ยามสายลมพานต้อง ใบตองขาดต่อง
ก้ากล้วยก่องค่องน่อง ปลายข่องข่วยกัน
คิดกระสันบาทบั้น น่อยอ่อนเยาว์วัย
คราวเกิดอยู่ถิ่นไกล อยู่ในบ้านนอก
๐ อีแม่บอกให้ฮู่ เคยกินอยู่จังใด๋
เพิ่นได้ไขวาจา ว่าตอนยังน่อย
แม่เพิ่นคอยหย่ำเคี้ยว ข้าวเหนียวนึ่งใหม่
ใส่กับกล้วยสุกพร้อม หอมแท่ทะนีออง
๐ ห่อใบตองกล้วยได้ หมกใส่ไฟฟืน
เพิ่นทนยืนเฝ้าไฟ เหงื่อไหลไคลย้อย
คอยจนสุกหอมแล่ว เอามาป้อนอ่อน
เอามือซอนใส่ปากป้อน ฟายน่ำล่องลง
๐ ใหญ่จนย่างย่งย่ง บ่ได้อ่งลืมหลัง
บุญคุณกล้วยกะยัง บ่ไลลืมแท่
คุณพ่อแม่เพิ่นหย่ำ น่ำลายผสมข้าว
เฮ็ดให้เฮาเติบใหญ่ได้ เดียวนี่ฮ่ำคะนิง
ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด / ๒๘ กันยา ๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น