ผิดหวัง

๑. วาดหวังวิลาสไว้........ในใจ
อยากเห็นโลกวิไล.........กว่านี้
ทุกสิ่งที่เป็นไป..............ในโลก
เดินสู่ทางที่ชี้................เลื่อนชั้นอารยะ
๒. ปัญหาใดใหญ่น้อย....โรมรัน
พลโลกรุมฝ่าฟัน...........รอบด้าน
รวมพลังอย่างแข็งขัน...เครือข่าย
ตามติดตามต่อต้าน......ตอบโต้ปัญหา
๓. การทะเลาะเบาะแว้ง..หวังเมิน
การวิวาทการเผชิญ......ไม่ใช้
การรบพุ่งยับเยิน..........ยุติ
มีแต่ไมตรีให้................หันหน้าเจรจา
๔. ทุกประเทศเลิกใช้...อาวุธ
นิวเคลียร์ชวนกันหยุด..ติดตั้ง
ปัจจัยสี่สูงสุด..............ร่วมผลิต
อาหาร-ยา-นุ่งห่ม ทั้ง...เร่งสร้างที่อาศัย
๕. ทรัพยากรของโลกพร้อม..หวงแหน
ทุกประเทศเปิดเขตแดน..ไม่กั้น
มีหนึ่งเดียวแว่นแคว้น...คือ "โลก"
ขาดเหลือสิ่งใดนั้น .....แบ่งให้ปูนปัน
๖. คนรวย-จน อยู่ใกล้..ไม่ไกล
ช่องว่างทลายไป.........ชนชั้น
ทุกคนต่างทำใจ..........จิตมั่น
ต่างชาติ-ภาษานั้น.......เสมอค่าเป็นคน
๗. การเอาเปรียบหมดสิ้น..ไม่มี
เห็นแต่มิตรไมตรี..........พี่น้อง
ทุกชาติทุกชีวี.............รวมหนึ่ง
รักษ์โลกร่วมปกป้อง....สิ่งร้ายกรายมา
๘. หวังว่ายุคใหม่นี้.....โลกเจริญ
ความขัดข้องขาดเขิน..คงไร้
หื่นโหดคงห่างเหิน.....หายหด
เถื่อนป่าปนบ้าใบ้........คงสิ้นเสียที
๙. ความจริงไม่เพริดแพร้ว..อย่างคิด
คนยิ่งใจอำมหิต.........โหดร้าย
แบ่งแยกพาลพิชิต......ไม่เลิก
กระหายสงครามคล้าย.ชอบแว้งราวี
๑๐. เจรจากันไม่รู้.........ภาษา
ต่างก็อวดศักดา ........เก่งกล้า
แย่งชิงทรัพยา-.........กร มั่ว
มือใครยาวยื่นคว้า......สาวได้สาวเอา
๑๑. ทุนทุ่มทำแต่ด้าน..อาวุธ
แสนยากรสูงสุด........เร่งสร้าง
ลืมเรื่องยังชีพ หยุด-.อดอยาก
คิดแต่ทำลายล้าง.....ต่อสู้เอาชัย
๑๒. ผิดหวังกับยุคนี้...เหลือประมาณ
เขียนกลอนมาประจาน..จดไว้
เผื่อมนุษย์คิดประสาน..กันใหม่
หันกลับรักกันได้......เพื่อให้โลกสุขศานติ์
ศักดิ์เรือง วลี /๕ ตุลา ๕๒