ฝนสั่งฟ้า ฝากคน

๑. ฟังฝนฝืนสั่งฟ้า............ฝากคน
ครืนคร่ำครางลมบน......หวนไห้
ลมเหนือเร่งรัดจน.........ป่วนปั่น
เสียงสั่งยังยินได้..........."ไม่ช้ากลับคืน"
๒. ดอกปีบสะพรั่งพร้อม....โบกลา
ขาวไสวละลานตา........ร่วงพื้น
ดอกบัวเบียดบานหนา...เนืองแน่น
รอรับฝนฉ่ำชื้น..............ก่อนสิ้นวสันต์
๓. ทองกวาวสะบัดทิ้ง.....ใบรอ
ใบผลิมากเกินพอ..........ปกต้น
เตรียมตัวก่อนถักทอ.....แทงช่อ
ยามเมื่อโคลนขุ่นข้น....ดอกได้บานไสว
๔. พวกแพงพวยผักบุ้ง...ทนทาน
ผลิตเมล็ดอย่างเชี่ยวชาญ...ซ่อนไว้
รอฝนมาสมาน..............งอกใหม่
ยามน้ำนองค่อยให้.......เถาเลื้อยอีกหน
๕. โคนโสนเห็นห่มผ้า....ขาวขาว
โอบรอบพันตัวพราว.....อวบอ้วน
ธรรมชาติลงตัวราว.......มีบท
ปิด-เปิดฉากครบถ้วน...เล่นได้สมบูรณ์
๖. กอไผ่พักหน่อไม้.......นางดิน
หยุดงอกหยุดถวิล.......สั่งได้
ใบร่วงพรูยามยิน..........ฝนสั่ง
ทุกอย่างจัดการให้......ทันต้นเหมันต์
๗. ศิลปินจากฟากฟ้า....ลงสี
เหลืองเรือง-เขียวขจี...วาดด้าว
รวงเอยถูกแปลงศรี......สวยสง่า
ใจชื่นยามยอดข้าว......ถูกป้ายเป็นทอง
๘. ฝูงปลาตัวใหญ่น้อย..สำทับ
เร่งปีนคันนาลับ...........ไม่ล้า
หนองบึงบ่อเดิมกลับ....ทางเก่า
ขืนอยู่มัวชักช้า............โคลนแห้งแข็งตาย
๙. ฝนมามีมากน้อย.......ต่างกัน
บางถิ่นถูกโรมรัน.........ท่วมท้น
บางที่ก็สุขสันต์...........สมค่า
ทุกสิ่งมีคุณล้น............มีทั้งโทษทัณฑ์
๑๐. จึงฝากเสียงสั่งย้อน...สู่ฝน
ฝนเอยกลับเวียนวน.....ศกหน้า
วานฝนแบ่งปรุงปรน....ปันเท่า
ทุกแห่งในผืนหล้า......ทั่วถ้วนเทียมกัน
๑๑. ยินฝนร้องสั่งบ้าง....ถึงมนุษย์
"หยุดเถิอพากันหยุด-.ตัดไม้"
"หยุดเผาทำลาย หยุด- ผลาญป่า"
"ปลูกป่ากันมากไว้.....(จึงจะ)รับไว้พิจารณา"

ศักดิ์เรือง วลี /บ้านแมกไม้ ร้อยเอ็ด /๑๐ ตุลา ๕๒