กีฬาประชาชน

๑ ...กีฬาประชาชน
เขาเริ่มต้น ด้วยจอบเสียม คราด คันไถ
มีกระบุง ปุ้งกี๋ แห ลอบ ไซ
เคียว ขวาน ค้อน มีดน้อยใหญ่ ไว้ผ่าฟัน
๒. ในบางช่วง มีวัวควาย มาช่วยบ้าง
เกวียนเคียงข้า ได้ผ่อนแรง ยามแข่งขัน
เอาไร่นา ป่าเขา เขตเถาวัลย์
เป็นสนาม ไว้ประชัน เชิงกีฬา
๓. สืบวิสัย ป่ย่า ตายายย้อน
ที่ฝึกสอน การขันแข่ง แสวงหา
เอาเรี่ยวแรง ทุ่มเท ทุกเวลา
ทั้งวิญญาณ์ ทั้งหัวใจ ให้เต็มเต็ม
๔. ถึงแม้ว่า มันสมอง จะพร่องบ้าง
เลือดไม่จาง เหงื่อไคล ยังข้นเข้ม
คู่ต่อสู้ สุดจะเขี้ยว ในเชิงเกมส์
จะปรีดิ์เปรม ได้เมื่อใด ก็สุดเดา
๕. ทั้งความหิว ความหื่น แห่งคนห่าม
ลงสนาม รุมห้ำหั่น ให้อับเฉา
ความอดอยาก ปากท้อง รวมทีมเข้า
ก็เทียบเท่า คู่ประชัน อันตราย
๖. กรรมการ นั้นไซร้ กลไกรัฐ
เศณษฐกัด เศรษฐกิจ พิษทั้งหลาย
ร่วมตัดสิน แพ้ชนะ เป็นหรือตาย
มีเป้าหมาย แค่อิ่มท้อง ของรางวัล
๗. เรื่องค่าตัว เขาลืมตีราคาให้
ไม่เป็นไร ขอยินเพียง เสียงสวรรค์
ราคาข้าว หนึ่งเกวียนให้เทียมทัน
เท่าประตูหนึ่ง ฟุตบอลนั้น ก็พอใจ
๘. รายการนี้ กองเชียร์ คือธรรมชาติ
ทั้งฝนฟ้า อากดาศ หัวหน้าใหญ่
ในบางปี มีประดัง ทั้งใกล้ไกล
กำลังใจ ก็กลับมา กันเป็นกอง
๙. แต่บางปี เสียงเชียร์ ชักจะกร่อย
ตั้งตาคอย ทำท่า ว่าขัดข้อง
จำต้องพ่าย บ่ายองค์ ลงปลายคลอง
หมายไล่ล่อง ตายดาบหน้า เอาท่าเดียว
๑๐. ถึงอย่างไร เกมส์นี้ ยังมีต่อ
ไม่อยากท้อ แต่ความขลาด ทำหวาดเสียว
แม้ไม่แพ้ ถึงตาย เสียทีเดียว
กายซีดเซียว จนหัวโต เป็นหัวตอ
๑๑. โปรดอัดฉีด แรงใจ ให้เขาบ้าง
เพื่อได้สร้าง สีสัน แข่งขันต่อ
หวังสักที มีรางวัล สานฝันพอ
เป็นแต้มต่อ ให้กีฬาประชาชน

ศักดิ์เรือง วลี /๒๘ มิถุนา ๕๒