๐ เมื่อลมลูบจูบผืนน้ำในยามดึก
เผลอไผลนึกว่าลมเล่ห์เสน่หา
พอลมพัดผ่านเลยพลันเฉยชา
กลับนึกว่าน้ำละเมอเพ้อถึงลม
๐ ถึงเป็นลมเป็นฟ้าเป็นอากาศ
ล้วนเป็นธาตุเป็นธรรมที่ทับถม
ล้วนเป็นเพื่อนพี่น้องคล้องเป็นปม
ควรเชยชมฤาเฉยชาไม่ว่ากัน
ศักดิ์เรือง วลี /๒๗ มิถุนา ๕๒
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น