วันอาทิตย์ที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ภาพของแม่

๑. ลำพะชีนำคงไหลมิได้ขาด
ได้สืบสร้างประวัติศาสตร์แห่งอีสาน
สร้างชุมชนสร้างชีวิตสร้างตำนาน
ช่วยสร้างบ้านสร้างเมืองสร้างเรื่องราว
๒. ภาพของแม่เมื่อครั้งก่อนย้อนอดีต
เป็นชีวิตลูกน้ำชีทุกฝีก้าว
แม่ผูกพันกับลำน้ำภูมิลำเนา
ที่บ้านเก่าบ้านเกิดริมฝั่งชี
๓. ภาพของแม่หาบน้ำขึ้นจากฝั่ง
มุ่งไปยังแปลงปลูกผักริมวิถี
ถั่วฝักยาว ผักกาด กะหล่ำปลี
ทั้งผักชี หอม กระเทียม เห็นจนชิน
๔. ภาพของแม่พายเรือเลียบท่าช้าง
ไปปลายทาง ส่างน้ำจั้นอันถวิล
เป็นน้ำดื่มแม้ขุ้นข้นต้องทนกิน
เลี้ยงชีวินต่อมาเวลานาน
๕. ภาพของแม่ตักน้ำแลตำข้าว
คั่วข้าวเม่า ข้าวฮาง สร้างอาหาร
สุมไม้ฟืนควันเข้าตาทรมาน
แต่แม่นั้นไม่เคยบ่นเลยสักคำ
๖. ภาพของแม่เข้าบุ่งเพื่อมุ่งหา
เห็ดนานา ทั้งเห็ดเผิ่ง เถิงจวนค่ำ
แล้วเก็บผักหักฟืนแบกขึ้นนำ
เอามาทำเชื้อไฟไว้เผาปลา
๗. ภาพของแม่คู้ตัวงอมุดกอไผ่
หาหน่อไม้ทั้งไผ่บ้านยันไผ่ป่า
เอาไว้แกง เอาไว้ซุบใส่ป่นปลา
ผักกาดหญ้า เถาย่านางนำมาปรุง
๘. ภาพของแม่ขุดมันแซงแข่งกับน้า
ที่ราวป่าดินทามข้ามท้ายทุ่ง
แหย่มดแดง ขัวหอย หาบกระบุง
ไล่ควายฝูงช่วยป้าเป็นอาจิณ
๙. ภาพของแม่แล่ปลาเอามาย่าง
เป็นแบบอย่างถนอมไว้ไม่มีสิ้น
ทำปลาร้าใส่ไหเอาไว้กิน
เป็นวิถีชีวินถิ่นกันดาร
๑๐. ภาพของแม่คั้นส้มผักหมักดองไว้
ทั้งกุ่ม ก่าม หน่อไม้เอามาฝาน
ยัดใส่ไห เก็บเป็นกับ ไว้รับประทาน
แจกหัวบ้านท้ายบ้านปันกันไป
๑๑. ภาพของแม่ยกไนไปเข็นฝ้าย
ทั้งย้อมด้าย มัดหมี่ นั่งสาวไหม
จุบหม้อดินมือแม่ดำไม่อำไพ
แต่พอใจผลงานการถักทอ
๑๒. ภาพของแม่ลุยนาทามยามน้ำท่วม
แม่ไปร่วมดักปลาปูกับผู้พ่อ
แล้วถอนผือมาเผื่อทำเสื่อทอ
ทั้งลอกปอ เล็นป่าน สานเครื่องมือ
๑๓. ภาพของแม่ทนอยู่ไฟให้ลูกมาก
แสนลำบากงดคาวหวานผ่านหลายมื้อ
ร้อนก็ร้อนหิวก็หิวจนตาปรือ
ไม่เสียชื่อเลี้ยงลูกมาแม้ลำเค็ญ
๑๔. แม่สอนลูกให้ผูกพันกับธรรมชาติ
แม่สอนลูกให้ซื่อสัตย์ไม่วายเว้น
แม่สอนลูกให้เรียบง่ายหมายบำเพ็ญ
แม่สอนลูกให้ใจเย็นเช่นน้ำนอง
๑๕. นั่นเป็นภาพของแม่แม้ไม่หมด
ที่ปรากฎชัดเจนในสมอง
แม่คือชี แม่คือน้ำตามครรลอง
คือสายทอง คือสายเลือด คือสายใจ

ศักดิ์เรือง วลี / ๖ กรกฎา ๕๒




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น