ตัวเอง

๐ ยังต้องการอะไรในวันนี้
ในเมื่อมีอากาศที่สดใส
ในเมื่อมีชีวิตแลจิตใจ
ในเมื่อยังเคลื่อนไหวได้สมบูรณ์
๐ ยังจะเอาอะไรกันอีกเล่า
ในเมื่อโลกของเรายังคงหมุน
ชีพจรไม่เหนื่อยล้าอย่าอาดูร
ขณะที่เราทุกคนยังเป็นคน
๐ ยังกังวลเรื่องใดกันอีกเล่า
ก็ตัวเรายังเป็นเราอย่าสับสน
เป็นทรัพยากรของโลกเหมือนทุกคน
ใช่หุ่นยนต์บ้าใบ้ไร้ชีวิน
๐ ก็จะเอาอะไรกันนักหนา
เมื่อเวลายังมีให้ไม่รู้สิ้น
ในเมื่อเท้ายังพร้อมจะย่ำดิน
ทั้งหูตายังยินยลอย่างเคยเป็น
๐ ยังต้องการอะไรกันอีกหรือ
ก็นี่คือสิ่งรอบข้างที่เคยเห็น
ทุกนาทีผ่านพิกัดที่จัดเจน
จะเรียกกรรมหรือเวรก็ตามใจ
๐ ยังต้องการอะไรอีกหรือนั่น
ยังเสาะหาสวรรค์วิมานไหน
ยังต้องการอิทธิฤทธิ์อีกหรือไร
ยังต้องการทิพย์ใดมาทดแทน
๐ เพียงแค่นี้น่าเพียงพอนะชีวิต
แม้มีสิทธิ์มีหวังอย่างแร้นแค้น
แม้เป็นเพียงธุลีหินแห่งดินแดน
แต่ข้างในยังมีแก่นอยู่เหมือนกัน
๐ อย่าไปหวังพึ่งพาใครมาช้วย
อย่าไปหวังโชคอำนวยช่วยแข่งขัน
อย่าไปหวังทำดีมีรางวัล
อย่าไปหวังขึ้นชั้นโดยช่วงชิง
๐ อันกลไกทางสังคมสุดซับซ้อน
เป็นโครงสร้างที่ยอกย้อนและยุ่งยิ่ง
เป็นกลไกที่ลึกลับสับสนจริง
หากหวังอิงเต็มตัวกลัวอ่อนแรง
๐ จักยืนหยัดด้วยตนตัวไม่มัวหลง
จักยืนหยัดอย่างทรนงและเข้มแข็ง
จักยืนหยัดด้วยหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง
จักยืนหยัดด้วยลำแข้งของตัวเอง

ศักดิ์เรือง วลี / ๑๕ กรกฎา ๕๒