จากขี้ควาย

๑. จากเศษฟางเศษหญ้า...ควายกิน
ขับถ่ายมูลลงดิน................กลิ่นฟุ้ง
ชาวนาใฝ่ถวิล....................เห็นค่า
ชาวเมืองบ่นเหม็นคลุ้ง........บ่าสยหน้าเบือนหนี
๒. บรรจงเก็บก่อไว้............เกือบปี
เพียรรักษาเยี่ยงของดี -......ยิ่ง แล้ว
บางฤดูเกิดกุดจี่.................จับคั่ว
ยามเพ่งกองยิ่งแก้ว............กว่าแก้วกองใด
๓. ถึงใครขานว่าขี้ ............ควายทุย
พวกเขาเปลี่ยนเรียกปุ๋ย......ไป่ "ขี้"
สองมือละเลงลุย...............ไปทั่ว
กำหว่านเต็มพื้นที่..............ไถซ้ำกันระเหย
๔. กลิ่นไอสางสาบนี้..........เคยชิน
คุณค่าพอกในดิน ..............ด่ำแท้
กลับกลายค่าเป็นสิน..........สืบเมื่อ
พูนเพิ่มเสมอแม้.................สิ่งเลี้ยงโลมชีวี
๕. โอชะจากฝุ่นขี้.............ควายไทย
ผสานร่วมแรงกายใจ.........กล้ามเนื้อ
ทั้งคนแลควายไถ.............ถลันถ่อ
ปนดินปนแดดเกื้อ............เมล็ดข้าวงอกเขียว
๖. จากขี้จนเป็นข้าว.........คุณคน
แจกจ่ายขายแลกจน........ทั่วถ้วน
บางรายเกิดขัดสน...........ขอก่อน
บางคนขายหมดล้วน.......เลยหิ้วหิวโซ
๗. ฝูงชนประเทศนี้.........คิดกัน
โดยแบ่งเบนพวกพันธุ์.....ให้ร้าว
สูงต่ำมิควรหยัน..............หยามหมิ่น
คน ก็คนกินข้าว..............จากขี้ควายเหมือนกัน (นั่นแหละว้า)

ศักดิ์เรือง วลี /๕ กรกฎา ๕๒