ก็ดีแล้ว

๐ หากโลกไร้หนาวร้อน ไม่ร่อนเร่
หากโลกไร้ทะเลไร้ภูเขา
หากโลกไร้มนุษย์ผุดเรื่องราว
โลกคงเหงาอ้างว้างร้างอาดูร
๐ แม้มนุษย์เราเองลองดูเถิด
หากว่าเกิดมาแล้วไม่วายวุ่น
ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์ชุลมุน
ไม่มีคุณไม่มีโทษขอโทษที
๐ คงจืดชืดมืดมนหมดรสชาติ
คงเกินขาดอะไรไม่เต็มที่
คงพิลึกกึกกือไม่เข้าที
เพราะฉะนั้นให้มันมีอย่างนี้ไป
๐ สุขกันบ้างเศร้ากันบ้างช่างมันเถอะ
จะเลอะเทอะเปรอะไปบ้างอย่างวิสัย
มีดีบ้างชั่วบ้างหลายอย่างไป
ก็อย่างใคร ต่อใครเป็น เช่นทุกว้น (นั่นแหละดี)

ศักดิ์เรือง วลี / ๓๐ กรกฎา ๕๒